Julia Ducournau's "Alpha": een gewichtige allegorie over de aidsjaren
Gepubliceerd op
Deze inhoud is geblokkeerd omdat u geen cookies en andere trackers hebt geaccepteerd.
Na Titane , winnaar van de Gouden Palm in 2021, probeert Julia Ducournau met haar nieuwe film het gevoel van isolatie van aidspatiënten in de jaren 80 over te brengen met een fantastisch verhaal dat al haar bedoelingen met oorverdovende ernst benadrukt.
La Croix biedt u de mogelijkheid om dit artikel gratis aan uw dierbaren cadeau te doen.
Abonneer u op La Croix en bied dit artikel gratis aan uw dierbaren aan.
Ik abonneerHet was een van de meest verwachte films van het laatste filmfestival van Cannes. En een van de grootste teleurstellingen. Vier jaar na Titane , een controversiële Gouden Palm-winnaar en relatief succesvol in de bioscoop (300.000 bezoekers), keert Julia Ducournau terug met een nieuwe allegorie, beladen met lood. Of beter gezegd, marmer. Want in Alpha grijpt een mysterieus virus om zich heen en verlamt – letterlijk – degenen die het oplopen… Te beginnen met homoseksuelen en drugsverslaafden, wier aderen veranderen in de aderen van liggende figuren, een toespeling op de uitgemergelde lichamen van aids-slachtoffers.
Dit artikel is gereserveerd voor abonnees
La Croıx
